Refrein:

Dit is ein ode aan mien kammeräöj,de vrundsjap en de lach

Ich höb ‘t uch de lètste tied neet dök genog gezag

Mer zónger uch haet miene vastelaovendj gaar gein zin

Dit is ein ode aan mien kammeräöj woea ich neet zónger kèn

Koeplet 1:

Örges in ‘t zuuje, sjteit èns per jaor ein krink

Ein krink van echte kammeräöj, väör die tèltj mer ein dink

Det volgendj jaor dae krink hie weer presies ‘tzelfde sjteit

En det dees vastelaovesvrundjsjap noeëts verlaore geit

Koeplet 2:

Örges in ‘t zuuje, dao sjoenkeltj ein kefee

Ein sjoean kefee vol kammeräöj, die haaje ein idee

Det mörgevreug, weer ederein, presies ‘t zelfde sjteit

En det ‘t den woea det ‘t ‘s nachts gesjtopt is verder geit

Brögk:

Al doortj ‘t mer ein leedje, al doortj ‘t mer ein runj

Mer mèt de vastelaovendj, waere vraemdje efkes vrunj